PATRICIA
TIMMERMAN
Inspiratie, hoop, erkenning en herkenning
Toen wij te horen kregen dat de kans dat ik zwanger zou worden nihil was had ik behoefte aan hulp. De meeste boeken en forums over dit actuele onderwerp bevatten een hoog 'verdriet en ellende' gehalte. Zat ik daar met mijn overvloed aan liefde en verlangen...
Het was en is voor mij de mooiste en meest intense reis die ik ooit heb gemaakt. De liefde tussen mijn man en mij is nog sterker geworden! In de roman 'The perfect match' laat ik de positieve en soms zelfs humoristische kant van het proces zien. Het is een ode aan onze vrienden, familie, collega's en hulp-verleners. Ik hoop met het boek positieve informatie, inspiratie, hoop, erkenning en herkenning te geven.
Lees hier een kort stuk vanuit het perspectief van Reinier of van Sylvia!
Reinier
Het is midden in de nacht. Mijn hoofd tolt en ik proef in mijn mond de vieze smaak van het omhooggekomen maagzuur. Het bed is kletsnat van het zweet. Sylvia ligt naast me rustig te slapen. Meteen schiet het weer in mijn hoofd. Ik kan haar niet geven wat zij het liefste wil. Misschien moet ik bij haar weg en haar de mogelijkheid geven om wel kinderen te krijgen. De slaap wil niet meer komen. Met mijn ochtendjas aan loop ik naar de koelkast en zet een pak sap aan mijn mond. Dorst. Ik schuifel naar de tafel en open de laptop. ‘Dood zaad’ vul ik in als trefwoord bij Google. Ik bekijk het ene na het andere forum. Telkens weer kom ik twee mogelijkheden tegen. De medische optie, waaronder IUI, IVF, ICSI en MESA of de sites waar gezond leven centraal staat. Geen alcohol, matig drinken, afvallen en al die bullshit. In het grijze bakje op tafel ligt de verwijsbrief, die we van de arts hebben gekregen. Ik open de brief en lees het door. Verminderde vruchtbaarheid. Liesbreuk en niet ingedaalde zaadbal. Kwaliteit en kwantiteit onvoldoende. Sylvia ligt op haar buik te slapen met haar linkerknie opgetrokken en de deken om haar heen gewikkeld. Hoe zou ze reageren? Onder de douche neem ik me voor het haar de volgende dag te vragen.
Sylvia
Daar zit ik dan. Met mijn billen op de salontafel. Twee handen geklemd om een mooi vetrandje op mijn ontblote buik. De twee belangrijkste mannen in mijn leven recht voor me op de bank. Reinier met de naald vol met enge hormonen. Mijn vader, die vroeger broeder in het ziekenhuis is geweest, met ernstige instructies. Touch down! De eerste spuit is raak. De eerste stap is gezet.
Patricia Timmerman
Jan Hudigstraat 84
3065 SN Rotterdam
info@romanoverivf.nl
www.romanoverivf.nl
Copyright @ All Rights Reserved